Całkowity rozkład drewna w naszych warunkach trwa od kilkunastu do kilkudziesięciu lat, w ciepłych strefach klimatycznych proces rozkładu jest szybszy, natomiast w warunkach wysokich gór może przebiegać nawet przez kilkaset lat.
Opieńka ciemna, jeden z najgroźniejszych patogenów drzew leśnych może zabijać młode sosny (do 20 roku życia) w przeciągu kilku tygodni od wniknięcia do systemu korzeniowego.
Węgiel brunatny i kamienny to nie do końca rozłożone fragmenty prehistorycznych roślin drzewiastych.
Najstarsze drzewa na świecie osiągnęły wiek około 7 tysięcy lat — sosny ościste w Ameryce Północnej. W Polsce nastarczy jest cis pospolity rosnący w Henrykowie Lubańskim — 1287 lat, a dąb szypułkowy rosnący w Piotrowicach około 770 lat.
W lesie naturalnym obecność martwego drewna może stanowić nawet 50% objętości żywych drzew.
W Puszczy Białowieskiej niekiedy zgromadzone jest 120m3 martwego drewna na 1 hektarze powierzchni leśnej.
Leżący pień po kilku latach rozkładu magazynuje tyle wody, że można ją wyciskać z drewna jak z gąbki. Akumulacja wody może sięgać nawet 250% wagi suchej masy pni.