|
W lesie gospodarczym, w zastępstwie niejako procesów naturalnym, które stają się przyczyną powstawania nowych siedlisk dla niekiedy bardzo rzadkich gatunków organizmów, pozostawia się martwe drzewa odpowiedniej ilości na hektarze powierzchni leśnej. Trzeba jednak przy tym pamiętać, aby nie stały się pierwotnymi ogniskami, groźnych dla całych kompleksów leśnych, rozwoju owadów czy grzybów powodujących choroby lasu. Instrukcja Ochrony lasu wskazuje, że martwe drzewa stojące i leżące oraz odpady i wierzchołki opuszczone przez szkodniki żerujące pod korą, ale opanowane przez owady żerujące w drewnie, powinny być pozostawione do biologicznego rozkładu.
Tylko nieliczne organizmy mogą korzystać z celulozy, hemicelulozy czy ligniny (podstawowych składników budulcowych ścian komórkowych drewna) jako źródła węgla. W większości przypadków do tej grupy należą grzyby z gromady Basidiomycota (podstawkowe). Grzyby te wnikając do drewna wytwarzają enzymy ligazy i karbohydrazy, które rozkładają składniki ścian komórkowych na związki prostsze, zawierające węgiel łatwiej przyswajalny przez te organizmy. Są to enzymy zwane ektoenzymami, które są wydzielane do drewna przez strzępki grzyba rosnące w nim. Enzymy te łatwo rozprzestrzeniają się w środowisku drzewnym i pełnią role katalizatorów procesu rozkładu ścian komórkowych drewna.
Etapy rozkładu drewna: