Klon polny jest naszym najmniejszym i najrzadziej występującym w Polsce rodzimym gatunkiem klona. Drzewo to posiada krótki, przeważnie krzywy pień i okrągławą, gęsto ugałęzioną koronę. Gatunek mało wymagający, odporny na trudne warunki (zapylenie i zanieczyszczenie powietrza), dobrze znosi suszę, odporny na choroby i szkodniki. Ze względu na wolny wzrost i tworzenie zwartych koron dobrze sprawdza się w obsadzaniu wąskich ulic, budowie żywopłotów oraz jako drzewo parkowe.
Drzewo | Wysokości 7 - 10 m. |
Kora | Szarobrązowa, siatkowato, podłużnie spękana. |
Liście | Małe, łagodnie klapowanymi liście, podobne jak u pozostałych klonów w kształcie dłoni. |
Owoce | Skrzydlaki z orzeszkami, ustawione w poziomie. |
Szarobrunatna, podłużnie siatkowato spękana (nieco głębiej niż u klona zwyczajnego), często skorkowaciała.
Pojedyncze z blaszką liściową w kształcie dłoni, 3 – 5 klapowe, lekko karbowane lub zatokowo powycinane. Wierzch blaszki lekko lśniący, ciemnozielony, od spodu szarozielone, młode lekko owłosione, dojrzałe tylko w kątach nerwów. Jesienią liście przebarwiają się na żółto.
Podwójne skrzydlaki z płaskimi orzeszkami i skrzydełkami długości 3-4cm, ustawionymi pod kątem niemal 180°. Jest to cecha umożliwiająca odróżnienie klonu polnego od pozostałych - jaworu i zwyczajnego. Niedojrzałe skrzydlaki są zielone a następnie brązowieją po dojrzeniu.