Klon polny (Acer campestre L.)

Charakterystyka, występowanie, wymagania, zastosowanie

Klon polny jest naszym najmniejszym i najrzadziej występującym w Polsce rodzimym gatunkiem klona. W Polsce rozpowszechniony na Pogórzu Karpackim, w dolinie Wisły, na Śląsku Górnym i Dolnym, w Wielkopolsce i Kujawach. Drzewo to posiada krótki, przeważnie krzywy pień i okrągławą, gęsto ugałęzioną koronę. Jak sama nazwa wskazuje, klon polny jest głównie drzewem polnym, w mniejszym stopniu leśnym.  Na żyznych glebach w lasach łęgowych przekracza 15 m wysokości. W mniej sprzyjających warunkach glebowych rośnie jako wielopniowy, duży krzew.  Gatunek mało wymagający, odporny na trudne warunki (zapylenie i zanieczyszczenie powietrza), dobrze znosi suszę, odporny na choroby i szkodniki. Rośnie zarówno na stanowiskach słonecznych jak i zacienionych. Ze względu na wolny wzrost i tworzenie zwartych koron dobrze sprawdza się w obsadzaniu wąskich ulic, budowie żywopłotów oraz jako drzewo parkowe.Jest krótkowieczny, dożywa ok. 80-120 lat.

Kora

Szarobrunatna, podłużnie siatkowato spękana (nieco głębiej niż u klona zwyczajnego), często skorkowaciała.

Liście

Pojedyncze z  blaszką liściową w kształcie dłoni, 3 – 5 klapowe, lekko karbowane lub zatokowo powycinane. Podobne jak u pozostałych klonów, jednak nieco mniejsze (blaszka 5 – 8 cm długa i do 10 cm szeroka) i delikatniej (płyciej) klapowane. Liście całobrzegie, dość sztywne, na długich ogonkach.Wierzch blaszki lekko lśniący, ciemnozielony, od spodu szarozielone, młode lekko owłosione, dojrzałe tylko w kątach nerwów. Jesienią liście przebarwiają się na żółto.

Owoce

Podwójne skrzydlaki z płaskimi orzeszkami i skrzydełkami długości 3-4cm, ustawionymi pod kątem niemal 180°. Jest to cecha umożliwiająca odróżnienie klonu polnego od pozostałych - jaworu  i zwyczajnego. Niedojrzałe skrzydlaki są zielone a następnie brązowieją po dojrzeniu.