Jodła pospolita  (Abies alba Mill.)

Charakterystyka, występowanie, wymagania, zastosowanie

Sylwetką jodła przypomina świerka i modrzewia, jednak w odróżnieniu od nich wierzchołek starych jodeł jest na ogół charakterystycznie spłaszczony, tworząc tzw. bocianie gniazdo. Na tle innych drzew iglastych jodła pospolita wyróżnia się wyraźnie jasną, srebrzystopopielatą i stosunkowo gładką korą oraz stojącymi, przypominającymi z daleka świece, szyszkami, które po dojrzeniu całkowicie rozpadają się na drzewie pozostawiając na gałęziach jedynie sterczące trzpienie (nigdy nie znajduje się pod drzewami całych szyszek!). Ze względu na bardzo duże wymagania środowiskowe oraz małą odporność na zanieczyszczenia powietrza drzewo to występuje u nas zdecydowanie rzadziej niż inne popularne drzewa iglaste, takie jak sosna czy świerk.

Większości z nas słowo jodła kojarzy się ze świętami Bożego Narodzenia, a dokładniej z zazwyczaj średnich rozmiarów choinką. Skojarzenia te mogą wprowadzać w błąd, ponieważ tak naprawdę mamy tu do czynienia z prawdziwymi gigantami - drzewami osiągającymi nawet 60m wysokości i uznawanymi za najwyższe rodzime drzewa w Europie! Te piękne i niezwykłe drzewa, pod względem wrażenia wywieranego niebosiężną sylwetką nie mają sobie równych...

Kora

Młoda kora cienka, gładka, jasnopopielata z pęcherzykami żywicy, stara wąsko spękana na tarczkowate płytki.

Igły

Igły spłaszczone, u nasady zwężone, zawsze zakończone małą, przylgowatą stopką, ok. 25 mm długości, tępo zaokrąglone na końcach.

Szyszki

Zielone szyszki, kształtu walcowatego, ok. 15 cm długości i średnicy 3-5 cm, stojące na gałęzi. W czasie dojrzewania przybierają barwę brązowawą. Gdy dojrzeją rozpadają się, zostaje tylko oś szyszki.

Nasiona

Nasiona trójkątnojajowate, żółtawe, z szerokim, purpurowo-żółtym skrzydełkiem. Zawierają płynną żywicę o przyjemnym zapachu.

Przekrój poprzeczny pnia