Płazy to gromada kręgowców obejmująca 3 rzędy: płazy bezogonowe, beznogie i ogoniaste. Przedstawicielami płazów bezogonowych są żaby, zwierzęta przystosowane zarówno do życia w wodzie jak i na lądzie. Ich ciało okrywa cienka, silnie unaczyniona skóra, co umożliwia uzupełniającą wymianę gazową całą powierzchnią ciała. W skórze znajdują się gruczoły wydzielające śluz zmniejszający tarcie podczas pływania. U większości płazów bezogonowych palce kończyn tylnych spięte są błoną pławną. Tylne kończyny płazów bezogonowych są znacznie dłuższe i mocniejsze od przednich, co jest przystosowaniem do skakania i pływania. Pływanie ułatwia też opływowy kształt ciała, który zmniejsza opór stawiany wodzie.
Formy dorosłe są płucodyszne, natomiast formy larwalne skrzelodyszne. U larw budowa układu krążenia, oka, ucha, linii nabocznej podobna jest do budowy ryb. Linia naboczna umożliwia odbiór informacji o kierunku i sile prądów wodnych, zmianach ciśnienia, poruszających się obiektach i przeszkodach. U form dorosłych układ krążenia stanowią dwa obiegi krwi a serce jest podzielone na dwa przedsionki i komorę. Wśród narządów zmysłu dorosłego płaza można, między innymi, wyróżnić: oczy zaopatrzone w ruchome powieki i ucho wewnętrzne i środkowe z jedną kosteczką słuchową. Oczy i nozdrza żaby osadzone są na grzbietowej stronie głowy, co umożliwia obserwacje środowiska i wymianę gazową podczas częściowego zanurzenia w wodzie. Krtań umożliwia samcom żab wydawanie dźwięków, niektóre gatunki posiadają worki rezonacyjne.
Szkielet zbudowany jest z czaszki, połączonej z kręgosłupem za pośrednictwem dwóch kłykci potylicznych, kręgosłupa oraz dwóch par kończyn (z wyjątkiem płazów beznogich), dla których oparciem są obręcze: barkowa i miednicowa. Rysem charakterystycznym mózgu płazów jest względnie duże kresomózgowie i silna redukcja móżdżku.
Płazy są rozdzielnopłciowe i mają parzyste gonady. U płazów bezogonowych zapłodnienie jest zewnętrzne, u ogoniastych — wewnętrzne. Rozwój jest złożony i u większości tych organizmów odbywa się poza organizmem samicy. Kijanki płazów ogoniastych i bezogonowych posiadają ogon. Podczas metamorfozy płazów bezogonowych ogon ulega resorpcji oraz wyrastają najpierw kończyny tylnie a następnie przednie (odwrotnie niż u płazów ogoniastych).
Podstawowy produkt przemiany materii azotowej wydalany przez kijanki to amoniak, ponieważ żyjąc w wodzie nie ma u nich konieczności oszczędnej gospodarki wodnej w przeciwieństwie do postaci dorosłych przystosowanych do życia na lądzie, które głównie wydalają mocznik.