Szkody w lesie wyrządzają głównie jeleniowate (jeleń, sarna, daniel). W niektórych okolicach pewne straty w gospodarce leśnej powoduje żubr, muflon i łoś. Niekiedy szkody czynią też myszy i ptaki, które wyjadają nasiona, najczęściej w szkółkach leśnych.

Szkody wyrządzane przez zwierzynę leśną powstają:

• w uprawach i szkółkach – przez wygrzebywanie i zjadanie żołędzi i bukwi (nasiona buka), deptanie i tratowanie siewek i sadzonek, zgryzanie liści i igliwia, ogryzanie pędów i pączków.

• w młodnikach – przez łamanie drzewek, zgryzanie i ogryzanie pączków i pędów, ogryzanie kory (spałowanie), bicie porożem (czemchanie)

• w żerdziowinach i drągowinach przez spałowanie i obijanie.

W ramach zapobiegania niszczenia upraw i młodników stosuje się grodzenia tych powierzchni. W niektórych przypadkach stosuje się również bezpośrednie osłonki na sadzonki.

Przyczyną powstawania szkód jest przede wszystkim utrzymywanie wysokiej liczebności zwierzyny przekraczającej możliwości wyżywieniowe biotopu leśnego. Również niewłaściwa struktura płciowa jak i wiekowa populacji jeleniowatych wpływa na wielkość wyrządzanych w lesie szkód.

Las stanowi naturalną bazę żerową występujących w nim zwierząt, stąd rozmiar uszkodzonych drzewek nieprzekraczający 20 % uznaje się jako gospodarczo znośny.