Jest to szeroko rozrastający się krzew wysokości do 6 m. W Polsce gatunek pospolity w stanie naturalnym na całym niżu. W górach występuje po regiel dolny. Z reguły tworzy regularne, duże i gęste kępy. Zarasta wilgotne, nieużytkowane łąki, torfowiska, brzegi wód. Kwitnie od marca do kwietnia, zwykle przed rozwojem liści, tworząc charakterystyczne dla wierzb kotki. Jest rośliną owadopylną i miododajną. Nasiona rozsiewane przez wiatr.
Czasami uprawiana jako roślina ozdobna. Szczególnie nadaje się do obsadzania brzegów oczek wodnych. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, potrzebuje natomiast stale wilgotnego podłoża. Preferuje stanowiska słoneczne. Aby powstała ładna i gęsta korona, należy ją systematycznie przycinać.
Krzew | Szeroko rozrastający się krzew wysokości do 6 m. |
Kora | Roczne gałązki brunatne, grube i silnie omszone. Starsze gałęzie pokryte charakterystycznymi płaskimi wklęsłościami. |
Liście | Jajowate, zaostrzone na końcach. Blaszka lekko pomarszczona, spodem jasnozielona, górą matowa, brudnozielona. |
Owoce | Torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz. |
Jajowate, zaostrzone, na brzegach płytko piłkowane. Wyrastają na ogonkach o długości do 1,5 cm. Blaszka liściowa lekko pomarszczona, na spodzie jasnozielona, górą matowa, brudnozielona. Na spodzie liści wyraźnie wystająca sieć nerwów. Młode liście silnie owłosione, później łysieją. Nie czernieją podczas suszenia.
Torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz. Nasiona rozsiewane przez wiatr.