W Polsce wędkować można zgodnie z regulaminem, który stanowi zbiór przepisów dotyczących zasad uprawiania wędkarstwa i ochrony zasobów ichtiofauny. Postanowienia regulaminu obowiązują wszystkich wędkujących w wodach będących w użytkowaniu Polskiego Związku Wędkarskiego (PZW) zarówno zrzeszonych w Związku, jak i nie zrzeszonych obywateli polskich oraz cudzoziemców. Na łowiskach specjalnych PZW mogą obowiązywać odrębne lub dodatkowe regulaminy. Wędkarz powinien posługiwać się sprzętem o określonych parametrach oraz posiadać licencję (kartę wędkarską).

Wędkarstwo jest rodzajem hobby, rekreacji lub sportu, w którym łowi się rybę za pomocą wędki. Są różne rodzaje podziału wędkarstwa. Najbardziej generalnym podziałem jest podział na wędkarstwo śródlądowe, morskie i muchowe. Innym szerszym podziałem jest podział na wędkarstwo morskie, muchowe, podlodowe, spinningowe, spławikowo-gruntowe, gruntowe i trolling.

Wędkarstwo morskie

Stosuje się głównie metodę trollingu (łowienie za łodzią) oraz spławikowo-gruntową podczas połowu z plaży czy falochronów. Metodą specyficzną tylko dla wędkarstwa morskiego jest tzw. „łowienie na pilker w pionie”.  Używa się ciężkiej przynęty sztucznej (pilkera) — uzbrojonego w hak. Metoda polega na opuszczaniu i podnoszeniu przynęty w pionie z kutra znajdującego się nad łowiskiem. Na pilker poławia się przede wszystkim dorsze.

Metoda muchowa

Inaczej „połów na sztuczną muszkę”. Jest to technika połowu  polegająca na wabieniu ryb przynętą imitującą owady zamieszkujące wody lub ich okolice. Metoda ta stosowana jest głównie w połowach ryb łososiowatych w rzekach górskich i pomorskich. Wędzisko, kołowrotek i linka stosowane w tej metodzie charakteryzują się bardzo specyficzną konstrukcją, odmienną od sprzętu używanego w innych metodach połowu.

Metoda gruntowa

Specyficzna metoda połowu, polegająca na zamocowaniu na żyłce jedynie ciężarka oraz haczyka. Jeśli chodzi o wędkarstwo gruntowe, to podstawą w tej metodzie połowu jest stosowanie różnego rodzaju zanęt, umieszczonych w tzw. koszyczku zanętowym.

Metoda spławikowo-gruntowa

Metoda ta jest najbardziej rozpowszechnioną i najbardziej popularną metodą amatorskiego połowu ryb. Najprostszym sposobem połowu jest metoda gruntowa bez spławikowa, polegająca na umieszczeniu przynęty na łowisku i przytrzymaniu jej przy dnie za pomocą pojedynczego ciężarka, zwykle przelotowego. Branie sygnalizowane jest na żyłce sygnalizatorem brań. Ostatnio z tej metody wyłoniło się wędkarstwo karpiowe. Miłośnicy tej metody polują tylko i wyłącznie na największe okazy karpia. Stosowany jest wyrafinowany sprzęt i specyficzne przynęty, jak np. kulki proteinowe. Wędkarze łowiący największe karpie, po ich zmierzeniu, zważeniu i sfotografowaniu wypuszczają je z powrotem do wody.

Metoda spinningowa

Polega na wędkowaniu aktywnym — to znaczy, że to wędkarz szuka ryby, prawie zawsze drapieżnej, a nie czeka, aż ona, wędrując za pokarmem, napłynie na stanowisko łowiącego. Technika ta polega na wyrzuceniu w odpowiednie miejsce sztucznej przynęty a następnie zwijając linkę za pomocą kołowrotka, wprowadza się przynętę w ruch. Prowadzona ze zmienna prędkością  przynęta prowokuje do ataku rybę. Kołowrotek, z uwagi na ciągłą pracę musi być solidnie zbudowany i niezawodny.

Metoda podlodowa

Polega na łowieniu na zamarzniętych akwenach. Przeręble w lodzie wykonuje się za pomocą specjalnego sprzętu (pierzchnia, świder), wędziska są krótkie, kołowrotki małe. Stosuje się przynęty sztuczne i naturalne. Często zamiast spławika do sygnalizacji brań stosowany jest tzw. „kiwok” czyli czujnik umocowany na szczytówce wędziska (szczecina dzika, sprężynka itp.). Sygnalizuje on każdy, nawet najdelikatniejszy kontakt ryby z przynętą.

Ryby to zmiennocieplne kręgowce wodne oddychających skrzelami, posiadających szczęki i poruszających się za pomocą płetw. Bardzo zróżnicowane pod względem budowy zewnętrznej i wewnętrznej, ubarwienia oraz przystosowania do warunków środowiska. Stanowią najliczniejszą grupę współcześnie żyjących kręgowców (ponad połowę). Ponad 31 tysięcy współcześnie żyjących gatunków opisano naukowo, a co roku naukowcy opisują 100–150 nowych gatunków morskich i nieco więcej słodkowodnych. W Polsce występuje około 120 gatunków. Szacuje się, że nie odkryto jeszcze co najmniej 5000 gatunków, głównie ryb głębinowych ze strefy klimatu tropikalnego. Ryby są najstarszymi kręgowcami świata, pojawiły się około 480 milionów lat temu.

Brytyjska Agencja Ochrony Środowiska (Environment Agency) wprowadziła kary za łowienie ryb słodkowodnych w jeziorach i rzekach w celach spożywczych. Wędkarz, który zabierze do domu złowionego przez siebie karpia, musi się liczyć z możliwością zapłacenia grzywny w wysokości do 5 tys. funtów.

Najczęściej poławiane gatunki ryb naszych rzek i jezior zgrupowane według sposobu żerowania:

• drapieżne
  
• ryby spokojnego żeru (wszystkożerne)
  
• ryby spokojnego żeru (roślinożerne)
  

Z powodu wielkich zmian warunków środowiskowych niekorzystnych dla ryb spowodowanych nierozumną działalnością człowieka, oraz nadmierną eksploatacją wielu gatunkom grozi wymarcie. Np.: wprowadzenie do eksploatacji wielkich trawlerów, które umożliwiały przemysłowy połowów i przetwórstwo ryb spowodowały to, że w 1992 roku doszło do całkowitego  wyniszczenie populacji dorsza atlantyckiego, jednego z najważniejszych gospodarczo gatunku ryb morskich. Te wszystkie okoliczności doprowadziły do stworzenia systemu ochrony zagrożonych gatunków ryb.