W niektórych krajach nazywany jest owadem Jezusa gdyż „chodzi po wodzie”.
Smukły owad z trzema parami długich, gładkich, segmentowanych odnóży pomagających rozłożyć ciężar ciała na powierzchni wody. Pierwsza para odnóży krótka i chwytna. Odnóża zakończone dwoma pazurkami. Czułki dłuższe od głowy. Aparat gębowy przekształcony w kłujkę. Na tułowiu widoczne są miękkie pokrywy skrzydłowe. Spód ciała jasnoszary, grzbiet – ciemny.
Owady zarówno lądowe jak i wodne, żywe i martwe znajdywane i łapane na powierzchni wody. Ofiarę lokalizuje wyczuwając drgania powierzchni wody. Ofiarę chwyta w przednie odnóża i wysysa za pomocą kłujki.
Są pokarmem dla: ryb, owadów wodnych.
Powierzchnia strumieni, jezior, stawów i mokradeł, tam gdzie prąd wody nie jest intensywny.
Średnia. Mogą występować w wodach o różnej jakości. Duża liczba osobników wskazuje jednak na w miarę dobrą jakość wody.
Dorosłe osobniki wiosną budzą się z zimowego odrętwienia. Samce bębnią odnóżami o powierzchnię wody wabiąc samice i przy okazji odganiając rywali - jaja (ok. 20 sztuk) składane są na roślinach wodnych – stadia młodociane pojawiają się po mniej więcej miesiącu i przypominają postać dorosłą tylko nie mają skrzydeł, kilkakrotnie linieją. W ciągu roku rodzą się dwa pokolenia nartników. Pierwsze pokolenie nie umie latać i całe życie spędza na wodzie – drugie pokolenie ma skrzydła i zimuje.