Wyjątkowo okazałe drzewo liściaste o grubym, prostym pniu oraz gęstej koronie. Od lipy drobnolistnej gatunek ten różni się tylko nielicznymi i niewidocznymi na pierwszy rzut oka detalami. Najważniejsze z nich to większe liście, posiadające pod spodem białe kępki włosków (w miejsce rudych włosków występujących u lipy drobnolistnej) oraz orzeszki, które w odróżnieniu od występujących u lipy drobnolistnej są wyraźnie żebrowane i mają twardą skorupkę. Jest odporna na mróz. Szkodzą jej duże zanieczyszczenia powietrza. Z kwiatów lipy można przyrządzać bardzo smaczną herbatę. Drewno wykorzystywane do wykonywania rzeźb.
Drzewo | Do 40 m wysokości. |
Kora | U młodych drzew zielonkawa i gładka, z czasem staje się srebrzysto szara do szarobrunatnej i pokryta gęstą siecią dość płytkich, rozgałęziających się, podłużnych listewek. |
Liście | Okrągławe, brzegi blaszki liściowej piłkowane. W kącikach nerwów „bródki” włosków zwykle białe. |
Owoce | Małe często asymetryczne orzeszki, silnie zdrewniała łupina, filcowato owłosione. |
Kora szarobrązowa, mniej popękana, niż u lipy drobnolistnej.
Liście sercowate, większe niż u lipy drobnolistnej, od spodu z gęstymi kępkami białych włosków (różnica w stosunku do l. drobnolistnej, u której włoski są rude). Liście rozwijają się zaraz po połowie kwietnia, a jesienią przebarwiają się na żółto.
Owocami są małe, kuliste orzeszki (nieco większe niż u lipy drobnolistnej), brązowe i owłosione. Charakterystyczna jest duża twardość skorupki (nie dają się łatwo zgnieść w palcach).
Przekrój podłuzny pnia