Martwe drewno jako środowisko życia owadów

Martwe drewno jako środowisko życia owadów

owady żyjące w martwym drewnie - pachnica dębowa

W Polsce podejście do martwego drewna pozostawionego w lesie zmienia się — tak jak zmienia się świadomość społeczeństwa odnośnie kwestii ochrony gatunków bezkręgowców związanych z tym biotopem i dla których stanowi ono bazę lęgową.

Obecnie obowiązująca Instrukcja Ochrony Lasu (2004) celem zapewnienia warunków rozwoju wszystkim organizmom związanym z rozkładającym się drewnem nakłada na nadleśniczego obowiązek utrzymania w lesie drewna martwych drzew w różnych stopniach rozkładu, uwzględniając uwarunkowania przyrodnicze i ekonomiczne.

IOL (2004) zwraca również uwagę na miejsca pozostawiania posuszu pod kątem bezpieczeństwa. I tak stojących drzew martwych nie należy pozostawiać wzdłuż dróg, szlaków komunikacyjnych i w innych miejscach przebywania ludzi.

Wśród celów, jakie stawiane są przed współczesną profilaktykę w ochronie lasu wymienia się m.in. preferowanie działań wzmagających trwałość lasu w postępowaniu hodowlanym i ochronnym (naturalność, różnorodność gatunkowa i genetyczna, rodzimość, odporność, zgodność z siedliskiem itp.). Realizowane jest to natomiast poprzez różne działania, wśród których można m.in. wyróżnić: zapewnienie istnienia ciągłości wszystkich faz rozwoju drzew i drzewostanów, czy też pozostawianie w lesie drzew martwych (w różnym stopniu rozkładu), do ich biologicznego rozkładu w celu powstrzymania degradacji gleb i przyspieszenia obiegu materii.

Wśród zadań współczesnego leśnictwa wielofunkcyjnego wymienia się również ochronę różnorodności biologicznej. Wiąże się to z właściwym gospodarowaniem martwą materią organiczną znajdującą się w lesie. Drewno drzew martwych jest ważnym elementem ekosystemu korzystnie wpływającym na fizyczne, chemiczne i biologiczne właściwości gleby. Stwarza ono ponadto korzystne warunki do rozwoju dla wielu organizmów pożytecznych, a większość zagrożonych i ginących gatunków leśnej fauny przynajmniej w pewnych fazach swojego życia jest związana z drzewami starymi, zamierającymi, bądź zamarłymi. Rozkładające się drewno stanowi refugia i habitaty dla wielu organizmów. Oprócz owadów zaliczyć można do nich bakterie, grzyby, glony, porosty, rośliny naczyniowe, czy też płazy, gady, ptaki i drobne ssaki. Tym samym eliminacja martwego drewna z lasu prowadzi do usunięcia korzystnych dla tych organizmów stanowisk rozwoju, a tym samym zubożenia gatunkowego.

Celem zachowania różnorodności biologicznej zaleca się wyznaczać i pozostawiać w lesie drzewa dziuplaste o małej przydatności użytkowej do ich biologicznej śmierci i naturalnego rozkładu w ilości do 5 drzew na 1 ha lasu (możliwie różnych gatunków).

Tereny leśne stanowią miejsce występowania różnych grup bezkręgowców, wśród których dominują owady. Do tej pory głównym zadaniem leśników związanym z tą gromadą zwierząt była ochrona drzewostanów przed stratami powodowanymi przez owady zaliczane do tzw. szkodników. Obecnie coraz więcej uwagi poświęcane jest gatunkom zagrożonym i chronionym modyfikując prowadzoną gospodarkę leśną pod kontem zachowania ich stanowisk.

Tym samym można stwierdzić, że leśnicy polscy poza realizacją zadań gospodarczych związanych z produkcją i dostarczaniem surowca drzewnego, w coraz szerszym zakresie zajmują się czynną ochroną przyrody.

Pogoda
Odwiedź Łysy Młyn!
Wirtualna wycieczka po Łysym Młynie