Zwierzęta żyjące w lesie były i są integralną częścią ekosystemu leśnego. Łowy towarzyszyły człowiekowi od zarania ludzkości. Sukces na polowaniu był jednym z podstawowych warunków przeżycia. Współcześnie łowiectwo oznacza ochronę zwierząt łownych i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki leśnej, rolnej i rybackiej. Łowiectwo jest formą ochrony przyrody, mającą na celu przede wszystkim dostosowanie liczebności dzikich zwierząt do ciągle zmienianego przez człowieka środowiska ich występowania. Zmiany w środowisku naturalnym spowodowały znaczne zmniejszenie liczebności, a na znacznych obszarach zupełne wyginięcie największych drapieżników takich jak niedźwiedź i wilk.

Wprowadzenie okresów ochronnych dla poszczególnych zwierząt łownych, w okresie ich rozmnoży i wychowywania młodych oraz dokarmianie w okresach ciężkich zim sprzyja zwiększaniu liczebności dużych roślinożerców takich jak jeleń, sarna, daniel, łoś czy wreszcie żubr. Niekontrolowany wzrost liczebności zwierzyny sprawia, że las przestaje zaspokajać nadmierne apetyty i w lesie, szczególnie w młodych lasach pojawiają się dotkliwie szkody, które prowadzić mogą w skrajnych przypadkach do zniszczenia wszystkich drzewek na takiej powierzchni.

Według corocznie przeprowadzanych inwentaryzacji w Polsce żyje:

• łosi – 6 500 szt.
• jeleni – 163 600 szt.
• danieli – 17 800 szt.
• saren – 760 200 szt.
• dzików – 211 800 szt.
• zajęcy – 531 800 szt.
• lisów – 209 500 szt.

W Polsce polować można na 31 gatunków zwierzyny przy czym obecnie łoś objęty jest całoroczną ochroną.

Polowania dzielimy na indywidualne (myśliwy poluje sam) i zbiorowe (poluje grupa myśliwych w sposób zorganizowany, współpracując ze sobą). Polowania prowadzone są według ściśle określonych zasad zapewniających przede wszystkim bezpieczeństwo wynikające z posługiwania się bronią palną. Ważnym elementem polowania jest kultywowanie tradycji łowieckich. Niektóre z nich pochodzą jeszcze z czasów kiedy upolowana zwierzyna stanowiła podstawę wyżywienia człowieka. Współczesne łowiectwo to przede wszystkim ochrona i gospodarka zwierzyną łowną. Nie można tu pominąć i tego, że jest to również sposób aktywnego wypoczynku i bezpośredniego kontaktu z przyrodą dla ponad 100 000 myśliwych.

Łowiectwo i polowanie ma znacznie szerszy wymiar niż tylko strzelanie i uśmiercanie zwierzyny. Myśliwi przede wszystkim regulują liczebność zwierzyny tak, aby zminimalizować szkody wyrządzane w uprawach rolnych i leśnych. Odstrzały myśliwi realizują według ściśle określonych zasad i planów tak aby nie dopuścić do spadku jej liczebności.

Jednym z najstarszych sposobów polowania jest polowanie z sokołami. Współczesne sokolnictwo to bezpośredni kontakt z sokołami oraz przede wszystkim różnego rodzaju działania związane z ochroną ptaków szponiastych w tym program restytucji sokoła wędrownego.

Ssaki i ptaki zamieszkujące nasze lasy objęte gospodarką łowiecką:

Żubr

Niegdyś zwierze łowne, o masie do 1000 kg. Od XII wieku stawał się gatunkiem rzadkim w Europie. Ostatni żubr na wolności zginął w czasie I wojny światowej w Puszczy Białowieskiej. W 1925 roku z inicjatywy Polski podjęto starania o restytucję żubra. Dziś w Polsce żyje ponad 600 żubrów. Samiec żubra to byk, samica - krowa, młode - ciele. Żubry tak byk jak i krowa posiadają rogi.

Łoś

Największy z rodziny jeleniowatych osiągający ciężar nawet do 750 kg. Poroże (nie rogi) występuje tylko u samców i jest corocznie osadzane (maj) i zrzucane (listopad, grudzień). Samiec to byk, samica – klempa, młody – cielak lub łoszak.

Jeleń szlachetny

Samiec – byk, samica – łania, młode – ciele. Ciężar samców dochodzić może do 290 kg. a poroża do 13 kg. Jeden z najbardziej pospolitych gatunków zwierząt łownych. Okres godowy to rykowisko, które przypada na drugą połowę września. Rykowisko, to wyjątkowy i niepowtarzalny spektakl w naszych lasach.

Daniel

Samiec – byk, samica – łania, młode – ciele. Gatunek sprowadzony do Polski najprawdopodobniej w XVII wieku z południa Europy. Ciężar dorosłego byka dochodzi do 80 kg. Charakterystyczną cechą danieli są białe plamy na grzbiecie i bokach ciała. Poroże to łopaty. Tam gdzie występuje jest najmniej płochliwym z jeleniowatych, przez co spotkać go można w ciągu dnia podczas spaceru w lesie.

Sarna

Samiec – kozioł, samica – koza, młode – koźle. Najmniejszy i najbardziej pospolity gatunek z rodziny jeleniowatych żyjący zarówno w lesie jak i na polach. Niewielkie poroże to parostki. Waga ciała dochodzi do 25 kg.

Dzik

Protoplasta świni domowej. Pospolity na terenie całej Europy poza Skandynawią, Anglią i Irlandią. Dorosły samiec – odyniec, samica – locha, młode – warchlaki. Waga ciała do 200kg. W lesie gatunek pożyteczny odżywiający się szkodliwymi owadami zimującymi w glebie oraz buchtujący w ściole i próchnicy czym przyczynia się do szybszego rozkładu materii. Czyni jednak duże szkody w uprawach rolnych, szczególnie w ziemniakach, owsie i kukurydzy.

Zając

Gatunek zamieszkujący głównie pola, w mniejszym zakresie duże kompleksy leśne, pospolity, którego liczebność w ostatnich 20 latach znacznie zmalała z nie wyjaśnionych do końca przyczyn. Z tego też powodu wstrzymane zostały polowania i rozpoczęte zostały próby sztucznej hodowli zajęcy z przeznaczeniem zasilenia terenów, na których liczebność najbardziej się zmniejszyła.